Każdego roku o tej porze obchodzimy Dzień Patrona Szkoły. W tym roku świętowanie przybrało inną formę niż dotychczas, ale tradycja została zachowana. Uczniowie mieli okazję zaznajomić się z biografią i twórczością patrona poprzez krótki film biograficzny podczas zajęć wychowawczych. Pierwszoklasiści stanęli w szranki (on-line oczywiście) w teście wiedzy o Patronie oraz zmierzyli się z twórczością Augustyna Suskiego w konkursie recytatorskim. Ponadto przy okazji Święta Patrona Szkoły przedstawiciele klas pierwszych złożyli uroczyste ślubowanie.

Drodzy pierwszoklasiści,

dziękujemy Wam za zaangażowanie związane ze Świętem  Patrona. Za to, że podjęliście wyzwanie recytacji niełatwej poezji Augustyna Suskiego. Doceniamy Waszą pracę i próby sprostania ograniczeniom w pandemicznej rzeczywistości.

Cieszymy się z tego, że jesteście z nami i z tego, że w zapośredniczony sposób mogliście uczestniczyć w uroczystym ślubowaniu.

Życzymy Wam, aby słowa ślubowania zostały w Waszych sercach i przełożyły się na mądre i świadome postawy uczniów godnych Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Augustyna Suskiego w Nowym Targu.

Mamy nadzieję, że lata pobytu w naszej szkole będą obfitowały w piękne i ważne doświadczenia oraz okażą się ciekawą podróżą …

Augustyn Suski patronuje szkole rolniczej na Kokoszkowie już od 40 lat. To postać związana z historią Podhala, Gustek z Szaflar,  który całe swoje niedługie, choć intensywne życie poświęcił własnemu regionowi. Urodził się 7 listopada 1907 roku, ukończył Gimnazjum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu, a potem oddał się studiom polonistycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W trakcie studiów zaczął publikować  utwory poetyckie, pisane zarówno polszczyzną ogólną, jak i gwarą podhalańską.  Zostawił po sobie zbiór kilkudziesięciu wierszy, kilku gawęd i listy pisane głównie w czasach okupacji. Był aktywny również w przestrzeni społeczno- politycznej, angażując się m. in. w  działalność takich organizacji jak Stowarzyszenie Literatów Ludowych, Stronnictwo Ludowe czy Akademicki Związek Podhalan. Bardzo bliska była mu idea Orkanowskich Uniwersytetów Ludowych. Największą próbą dla Augustyna Suskiego okazuje się jednak czas wojny. By stawić opór niemieckiej polityce Goralenvolk,  wraz z grupą przyjaciół zakłada  w 1941 roku Konfederację Tatrzańską i obejmuje funkcję jej naczelnika.  Niemcy, propagując teorię o obcości górali wobec Polaków i ich pokrewieństwie z Germanami, usiłowali pozyskać ten hardy naród do współpracy z III Rzeszą. Byli tacy, którzy ulegli. Dlatego jako sprawę honoru Augustyn Suski potraktował konieczność zdławienia tej idei przez samych Podhalan. Publikuje w tym czasie w konspiracyjnych gazetkach pod pseudonimem Stanisław Brus  artykuły, których misją jest ratowanie godności, honoru i tożsamości Podhalan. Jako naczelnik decyduje się jednak uwolnić jednego ze szpiegów gestapo twierdząc, że nie można mu udowodnić winy. Niestety, zdradzony przez tego samego człowieka, płaci Suski za swój idealizm  najwyższą cenę: zostaje przez gestapo schwytany. Więziony i torturowany najpierw w Zakopanem, potem w Tarnowie, w końcu trafia do Auschwitz, gdzie  26 maja 1942 roku umiera.

Patron naszej szkoły  to człowiek, któremu leżało na sercu dobro społeczne, a jednocześnie człowiek o niezwykle wrażliwej duszy – poeta. Może tej wrażliwości powinniśmy się uczyć  od Augustyna Suskiego, poznając jego biografię i czytając wiersze?

Tak wspomina Augustyna Suskiego Andrzej Banach, współpracownik z czasu pobytu na Wołyniu:

,, był skąpy w wypowiedziach, zamknięty w sobie, choć skrywał we wnętrzu ogromne bogactwo uczuć. (…) W codziennym towarzyskim życiu zwykle mrukliwy i małomówny, był zawsze pełen życzliwości i gotowości do przyjacielskiej usługi. Największą przykrością było dla niego nieporozumienie z bliskimi, razem z nim żyjącymi lub pracującymi ludźmi.”

Może warto wyjąć  ideały Suskiego z zakurzonych podręczników historii? Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy patriotyzm rozumiany jest różnie  i nie zawsze wiąże się z szacunkiem i wrażliwością.

Uczmy się łączyć odwagę i zdolność do poświęceń z  otwartością na drugiego człowieka oraz wzajemnym zrozumieniem.